Dag 13 Ambon Manisé -Bali

Dag 13

s’Morgens vroeg stond de hele familie klaar om ons naar het vliegtuig te brengen.
Oom Nus stond daar op ons te wachtten (die moest voor werk naar Jakarta) en heeft ons ingechecked zonder pasppoorten of ticket! Hoe die man dat gedaan heeft ...
Afscheid genomen en het vliegtuig in!
Toen wij zondag onze familiedag hadden op het strand was er een Nederlandse man die al 6 weken op de Molukken verbleef met zijn gezin en 26 (!!!) familieleden, deze zaten dus allemaal bij ons in het vliegtuig naar Bali...gezellig!

Lion Air is trouwens niet zo goed in landen.. Ook bij deze vlucht vlogen we zo laag boven de huizen dat ik dacht dat we de landingsbaan misten en maakte we weer een redelijk harde landing. Arme papa...
Gelukkig is verder alles goed gegaan, de chauffeur stond al te wachtten en heeft ons naar Wina Holiday gebracht.

Wat een hotel.. heel erg mooi! Het is ‘maar’ een 3 sterren hotel maar het lijken er wel 5!
Mooie binnentuin met beelden en muurschilderingen, mooi zwembad, alles is schoon en ruikt lekker, elke avond een dansvoorstelling , een eigen spa, megagrote kamer met zachte bedden maar vooral een gewone wc met toiletpapier en een warme douche!!!!
We hebben zelfs tv en een gevuld koelkastje.

Even de koffers uitgepakt, vieze onderbroeken (haha) gewassen (morgen gaan al onze kleding naar de laundry)en Bas heeft eindelijk kunnen genieten van de kopje nescafe. Gelukkig zit starbucks weer om de hoek!

Afscheid nemen is moeilijk, het is een raar idee dat je de familie over een paar jaren weer of misschien wel nooit meer ziet.
Papa is er een beetje ondersteboven van.. hij voelt zich niet zo lekker en ook de vliegreis leverde de nodige stress op!
Hij is even gaan liggen terwijl wij hier heerlijk met een biertje naar de golven liggen te kijken.

Ambon en Booi bezoeken was een geweldige ervaring. Lieve mensen en mooi om te zien waar je familie vandaan komt, hoe ze daar leven. Ook erg grappig dat hun ook de bepaalde familie-trekjes hebben, we kennen dat natuurlijk alleen van onze familie in NL. Op Booi was het geweldig om met eigen ogen te zien hoe opa en oma daar als kinderen zijn opgegroeid, hoe ze hebben gewoond in het huis waar wij verbleven. Kan het eigenlijk niet echt beschrijven, het is meer het gevoel wat je er bij krijgt.

Hoewel die levensstijl echt niet voor mij is weggelegd, besef ik me nu wel in wat voor een luxe we eigenlijk leven!